In het seizoen kan je hier naar het schijnt smullen van heerlijke mosselen "op wijze van moeder Yvonne". Maar aangezien het nu geen mosselseizoen is, bestelden we ons maar een Rodenbach ;-). De leeftijd van 'moeder Yvonne' had tot gevolg dat de bediening nogal chaotisch en vooral erg traag verliep. Gelukkig compenseerde ze haar leeftijd met haar charmante vriendelijkheid. Mijn vrouw Joke compenseerde haar grote honger met een croque die op de kaart drie euro moest kosten, maar op de rekening uiteindelijk als zes euro werd aangerekend... Wat er ook van zij: ook dit werd op zijn beurt gecompenseerd door een (gratis) Witkap Stimulo van 't vat. Misschien hadden ze beter café Compensatie (van) 't Vat geheten ;-).
(foto: mijn vrouw Joke brengt een ode aan 'den boek' voor ze aan haar eten begint ;-) )Na dit 'aperitiefje' vervolgden we onze weg richting Hamme waar we terecht kwamen in café Het Gulden Hoofd. Dit eetcafé is nog maar een viertal weken heropend na een intense verbouwing.
Alles ruikt hier dan ook naar nieuw, maar bovenal en in het bijzonder: naar lekker eten!(foto: mede boekerijder Johan met één van de 'basis-boekerijder-benodigdheden': de 'ProZak' ;-))
We konden er dan ook niet aan weerstaan en bestelden ons prompt een portie stoofvlees met frietjes en (mijn vrouw Joke die nog steeds grote honger had) een vegetarische lasagne. Georges, de uitbater, nam het niet al te nauw met de voorschriften van 'den boek' en bood ons als gratis consumptie hetzelfde als 't eerste aan in plaats van de gebruikelijke Estaminet pils. Van een mooi gebaar gesproken ;-).
(foto: Boekerijder Kerim wint jammer genoeg geen prijs met het kraslotje dat je bij een Rodenbach krijgt... ;-) )
Nu de magen gevuld waren, was de 'boekehonger' echter nog niet gestild. Op de weg terug lagen immers nog 2 boekecafeetjes...
Het eerste in Moerzeke, café De Schelderoute, is een echt volkscafé. Iedereen gezellig dicht bij elkaar rond de aloude en alomgekende lange houten cafétafels met in het oog springend het al even oude caféspel 'de Piertafel'. Toen mijn vrouw Joke haar nieuwsgierigheid liet blijken voor dit aloude caféspel, stond algauw de helft van het café te 'pierlen'.
(foto: mijn vrouw Joke leert 'pierlen')Cafébaas Johan liet het niet na om de nodige uitleg erbij te verschaffen. Hij wist ons zelfs te vertellen dat er maar twee (!) café's zijn in héél België (!) waar dit caféspel nog bestaat en gespeeld wordt! Om hem te citeren: "hier, en........ (tromgeroffel) in 't cafeetje wat verderop" ;-).
(film: mijn vrouw leert 'pierlen' terwijl cafébaas Johan het visitekaartje krijgt van mede boekerijder Johan)
Alle goede dingen zijn met twee en we besloten dan ook de cirkel rond te maken in het laatste boekecafé van de dag, terug in Lebbeke, in café Bruce 'N Blues. De posters van Johnny Cash, Jim Morrisson, B.B. King deden al vermoeden welke muziek er ging gespeeld worden en dat kon deze boekerijder enkel maar appreciëren. Toen de aanwezige motorbende 'onzen boek' zag en er enige uitleg over kreeg, konden ze niet wachten om er zelf ook een exemplaar van aan te schaffen. Al was het alleen al maar voor die gratis Barbar (volgens één van de aanwezigen het eerste wat hij ooit gratis van den baas gekregen heeft ;-) ).
(foto: een motard wordt boekerijder... ;-) )Met het totaal nu al op 42 stempels en dus ervaringen rijker, konden we tevreden richting Aalst terugkeren.
P.S. De kaap van de duizendste bezoeker op deze blog nadert. Wie onderaan 1000 ziet staan, daarvan een foto maakt en mij via mail opstuurt, wint ook een prijs ;-). (als ik geen foto met 1000 krijg, dan wint 1001, enz...)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten